-
1 towarzysz podróży
спу́тник, попу́тчик -
2 towarzysz
сущ.• друг• коллега• компаньон• партнер• приятель• соучастник• спутник• товарищ* * *♂, мн. Р. \towarzyszу товарищ (обращение в левых партиях);● \towarzysz broni товарищ по оружию; \towarzysz podróży спутник, попутчик; \towarzysz niedoli товарищ по несчастью
* * *м, мн Р towarzyszyтова́рищ ( обращение в левых партиях)- towarzysz podróży
- towarzysz niedoli -
3 podróż
сущ.• вояж• дорога• езда• коридор• переезд• поездка• прогулка• проезд• проход• путешествие• путь• странствие• тур• экскурсия* * *♀ путешествие ň, поездка;\podróż poślubna свадебное путешествие; towarzysz \podróży спутник, попутчик; notatki z \podróży путевые замётки; szczęśliwej \podróży! счастливого пути!
* * *жпутеше́ствие n, пое́здкаpodróż poślubna — сва́дебное путеше́ствие
towarzysz podróży — спу́тник, попу́тчик
notatki z podróży — путевы́е заме́тки
szczęśliwej podróży! — счастли́вого пути́!
-
4 towarzyszka
towarzysz|ka♀, мн. Р. \towarzyszkaek товарищ ♂ (женщина) (обращение в левых партиях);● \towarzyszka podróży спутница, попутчица; \towarzyszka życia подруга (спутница) жизни
* * *ж, мн Р towarzyszekтова́рищ m ( женщина) ( обращение в левых партиях)- towarzyszka życia
См. также в других словарях:
towarzysz — m II, DB. a; lm M. e, D. y ( ów) 1. «ten, kto komuś towarzyszy, jest przy kimś obecny, przebywa z kimś, spędza z kimś czas» Towarzysz podróży, przechadzki. Towarzysz lat dziecinnych. Towarzysz niedoli. Mieć kogoś za towarzysza. ∆ Towarzysz broni… … Słownik języka polskiego
podróż — ż VI, DCWMs. y; lm M. e, D. y «przebywanie drogi do jakiegoś odległego miejsca, od miejsca do miejsca po rozległych terenach; podróżowanie» Daleka, długa podróż. Podróż morska, powietrzna. Podróż krajoznawcza, zagraniczna. Podróż poślubna. Podróż … Słownik języka polskiego
gadatliwy — gadatliwywi, gadatliwywszy «lubiący dużo mówić, rozwodzący się nad czymś; gadulski, wielomówny» Nieznośnie gadatliwy towarzysz podróży … Słownik języka polskiego
napatoczyć się — dk VIb, napatoczyć sięczę się, napatoczyć sięczysz się, napatoczyć siętocz się, napatoczyć sięczył się 1. pot. «natknąć się na kogoś, na coś, spotkać kogoś niespodziewanie» Napatoczyć się na kogoś na ulicy. 2. pot. «przyjść, znaleźć się, zjawić… … Słownik języka polskiego
niezrównany — niezrównanyni «taki, któremu nie można dorównać; nadzwyczajny, doskonały, niezwykły» Niezrównany artysta. Niezrównany gawędziarz. Niezrównany wdzięk. Niezrównany w tańcu. Niezrównany jako towarzysz podróży … Słownik języka polskiego
rozmowny — rozmownywni, rozmownywniejszy «chętny, skłonny do rozmowy, lubiący rozmawiać; gadatliwy» Rozmowne towarzystwo. Rozmowny towarzysz podróży, gość … Słownik języka polskiego
wielomówny — wielomównyni «wiele mówiący, lubiący wiele mówić, gadatliwy» Wielomówny sąsiad, towarzysz podróży … Słownik języka polskiego
współpasażer — m IV, DB. a, Ms. współpasażererze; lm M. owie, DB. ów «osoba odbywająca podróż razem z kimś innym; towarzysz podróży» … Słownik języka polskiego
kretynowaty — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, kretynowatyaci {{/stl 8}}{{stl 7}} podobny do kretyna, taki, jak u kretyna; niezbyt inteligentny, głupawy, głupkowaty : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kretynowaty towarzysz podróży, pomocnik. Kretynowaty wyraz twarzy.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
życie — 1. Bez życia «bez zapału, mało energicznie» 2. Brać, traktować życie lekko «być lekkomyślnym, postępować lekkomyślnie, beztrosko, niczym się nie przejmując»: Podziwiał jego odwagę brania życia lekko i nieodpowiedzialnie, jakby to było majowe… … Słownik frazeologiczny
towarzyszka — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. towarzyszkaszce; lm D. towarzyszkaszek, {{/stl 8}}{{stl 7}}forma ż. od rz. towarzysz I: Towarzyszka podróży. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}towarzyszka II {{/stl 13}}{{stl 8}}zaim. odm … Langenscheidt Polski wyjaśnień